Kimsesizler Mezarlığına hoş geldiniz gençler.

Her şey olacağına varır gençler. İster nene sözü diyin, ister klişe diyin, ne derseniz diyin her şey olacağına varır. Varmış olan her şey yani olmuş olan her şey öyle olması gerektiği için olmuş demektir. Bu gece de öyle oldu. Kaçaklar yakalandı, savaşlar verildi, taraflar belirlendi, kimsesizler mezarlığının metruğu sigara üstüne sigara içti, küçük kız uykusuna daldı. Dünya rahat bir nefes aldı. Ama hala tedirgin.

Bu vampirler neden ‘’ kazık kalplerine saplanınca ölürler biliyor musun ‘’ diye sordu Vlad böyle evrenin sırrını sanki veriyormuşçasına.

Metruk ‘’ Ne bileyim, bir şeyle ölmeleri lazım en nihayetinde değil mi ? ‘’ dedi.

‘’ Vampirler ölmezler, öyle toza da karışmazlar kazık saplanınca yada eriyip pörsümezler. Ruhları bedenlerini terk etmek bilmez ben emretmedikçe o yüzden ölmezler. Tahta kazık tabuta çakılırdı benim zamanımda tebaam için, kalbin üstünden. Böylece vampir tabuttan kalkamazdı tabuta çakılı kalırdı, o mit de buradan gelir ‘’ dedi.

Kılıcını küçük kızın mezarına saplayıp orda öylece bırakma sebebi de böylelikle ortaya çıkmıştı. Hayalet ‘’ haaaaaaa ‘’ dedi anladığını anlatmak istercesine.

Vlad ‘ da ‘’ yaaaaaa ‘’ dedi.

‘’ E kılıcın ne olacak o zaman? ‘’ diye sordu metruk, bir de sigara tuttu Vlad’ a. Baya baya dışarıdan kanka gibi görünüyorlardı, iğrenç bir şekilde ama.

‘’ Fedaiden başka düşmanım kalmadı, onu da ellerimle gebertip ruhunu içeceğim zaten ‘’ dedi. Kendine güveni yüksek hali hareketlerinden belli oluyordu. Verdiği savaştan sonra da galibiyet ile gerçekten de façası düzelmeye, tekrar güçlenmeye başlamıştı.

‘’ E onun ruhu sana kötü gelmesin sonra, gaz falan yapmasın ‘’ diyip sırıttı hayalet.

‘’ Merak etme, ondan aldığım saf güç irade olacak, geriye kalanların değeri nasıl diyim sana, beyni alınmış vücutta geriye sakatatların kalması gibi düşün, bok püsür ‘’ dedi.

Böyle bir sohbet eşliğinde Fedai’ nin mezarının olduğu yere geldiler. Burası şehir yapılanmasından uzak tepelik bir yerdi. Yakınlarda pek yerleşim yeri kalmamıştı. Zemin de bitki örtüsü çalı çimen orman maki kaplıydı.

‘’ Sen nereden öğrendin burada olduğunu ‘’ dedi Vlad. Hevesli görünüyordu, intikamını almak için sabırsızdı.

‘’ Mihaloğlu akıncı beyi söyledi ‘’ dedi hayalet. Artık kıs kıs gülüyor, yaptığı ibneliği saklayamıyordu.

Vlad irkildi ‘’ nasıl yani, zaten onun mezarına gelmedik mi? ‘’

Hayalet karnını tutarak gülüyordu, ‘’ yok beyim yok, o zaman senin peşine bizzat kendi adamını takmış Mehmet, o da kılık değiştire değiştire gezmiş akıncılar arasında ki kimse nam peşinde koşmasın. Neyse ben kaçar, he bir sn ‘’ dedi ve toprağa doğru eğilip fısıldadı. ‘’ Abi getirdim. ‘’ diye fısıldadı ve kaçtı, yok oldu puffff.

Sırra kadem bastı ve hasımları baş başa bıraktı.

Vlad ne olduğunu anlayamadı, sağa sola şüphe ve öfke ile bakmaya başladı. ‘’ Ne oluyor lan ‘’ diyerek nefes verdi.

Orman silkelendi, toprak çalkalandı ve yer çatırdayarak ortadan ikiye ayrıldı. Vlad ortaya çıkan ışıktan gözlerini kapatmak zorunda kaldı ellerini ışığa siper ederek.

Gümbürtü durulduğunda ışık da çekildi ve her şey sakinleşti. Vlad gözlerini açıp bakabilecek hale geldiğinde karşısında kendi boyunun bir buçuk katında, heybetli ışıl ışıl bir hayalet duruyordu. Vlad’ ın boyu kadar bir kılıcı, ondan da keskin gözleri ile bakıyordu gözlerinin içine içine.

Kellesini vuran akıncı…

‘’ Ama nasıl böyle görünüyor, nasıl böyle ‘’ diye içinden zırvalarken Vlad, akıncı konuştu ‘’ Hatırladın mı beni lan deyyus ‘’ diye bağırdı hatta.

‘’ Sen O’ sun, ama nasıl? ‘’ diye kekeledi Vlad.

Akıncı ‘’ sen beni sıradan bir akıncı, bir fedai mi sandın deyyus, ben Murat’ ım Murat, KARA MURAT ‘’

Vlad duyduğu, hatırladığı tüm o hikayeleri hatırladı. Mehmet’ in Fedaisi, Bizans’ ın celladı. Kendisi de bu anlatılan hikayelerden biri olup çıkmıştı demek ki ölümüyle. Yenilginin tadı geldi ağzına. Bakırımsı bir tat, bir eli ayağı boşaldı sarsılarak.

Geri adım attı…

‘’ Sen olamazsın, sen değildin ‘’ diyerek bağırıp tükürdü.

Murat ‘’ beni görüp de yaşayan mı var benim hasımlarımdan da sen tanıyıp bileceksin deyyus ‘’ diye bağırıp kılıcını havaya kaldırdı. Vlad da kılıcına davrandı ama yanında değildi.

Kimsesizler mezarlığında kalmıştı…

Oraya anlık olarak gidip gelebilmek istedi ama Murat’ ın üstündeki bakışları iradesini tahakküm altına almıştı bile. Titremeye başladı. Her titreyişi yapmaya çalıştığı bir şeyi yapamayışının gidip gelmeleriydi. Kalan tebaasını çağırdı, gelebilen olmadı. Şeytanlardan, cinlerden, iblislerden, yardım istedi. Kulak veren olmadı. Şeytanın bizzat kendisine yakardı, şeytan onu sallamadı.

Sonra da vazgeçti.

Murat yakasına yapıştı ve kılıcı bağrına sapladı ‘’ Ben Şah’ ıma pis kelleni verdim, şimdi de pis ruhunu vereceğim ‘’ diyip kılıcı tekrar ve tekrar, defalarca ve defalarca sapladı… Vlad yere yığıldı. Katledilen bir voyvoda, katledilen bir ederin oğlu, DRAKULA’ nın hayaleti. Ne büyük utanç…

Ruhunun leşini taşıyan Murat ışıktan açılan bir kapıya doğru gururla ve mağrur bir şekilde yürüyerek girdi ve kayboldu. Görevinin asıl şimdi tamamlandığını varsayabiliriz bu yaşanan andan dolayı.

Orman sessizliğe büründü, Dünya nın üzerindeki ağırlık küçük kızın mezarına yatmasından sonra şimdi de Vlad’ ın ve lanetinin gitmesi ile hepten hafifledi.

Yarın güzel bir gün olacak, herkes için olmasa da bazılarımız için…

***

Kimsesizler mezarlığına hoş geldiniz gençler…

Hayalet her zamankinden parlak ve net bir projeksiyon ile görünüyordu. Elinde en zamlı en pahalı afili sigara yarıya kadar içilmiş, yeni bir nefesle tükenmeye ramak kalmak üzere bekliyordu. Hayaletin faça düzgün, saç baş şekil yerindeydi.

Açık bir mezarın başında duruyordu ve o mezara mevtayı fırlatıp atan, sonra da toprak yığınını çukura ayakları ile deviren işçiler onu ne görebiliyor ne de hissedebiliyorlardı. Adamlar gittiğinde gömülen bedenin hayaleti mezarın başında belirdi.

‘’ Ne yani bu kadar mıydı? ‘’ dedi adam. Orta yaşlarında saçları dökük yüzü traşlı temiz görünümlü biriydi. Boşanmak isteyen karısını öldürüp ailesini travmalarla mahvetmiş, sonra da hapishanede kabadayılar tarafından şişlenerek soluğu kimsesizler mezarlığında almıştı. Kimsenin mezarına gelip dua edeceği birisi değildi.

Etrafa boş gözlerle bakarken mezarlığın metruk hayaletini gördü, ona seslendi. ‘’ Şimdi ne olacak peki? ‘’

Metruk yanına yaklaştı, hikayesini anlatmasını istedi ve adam da anlattı. Hayalet ‘’ vah vah, demek öyle oldu ‘’ dediğinde cani de ‘’ evet aynen öyle kardeş ‘’ dedi.

Demesiyle birlikte metruk bir an kaybolup sonra da elinde Vlad’ ın küçük kızın mezarına saplı bıraktığı kılıç ile geri döndü. Cani herif ‘’ o ne kardeş ‘’ diye telaşla sordu. Gözleri açılmıştı, daha yeni ölmüş birine göre korkusu pek tazeydi.

Metruk ‘’ Bu ne mi? Ebenin amı kardeş ‘’ diyip kellesini uçurdu. Kelle uçar uçmaz hayaletin ölmeden önceki insan haline benzeyen sureti başı boş bir enerji çöplüğüne dönüştü ve mezarının içine doğru süpürüldü gitti rüzgârla.

Metruk aynı hızla gidip kılıcı yerine sapladı, eliyle toprağı yoklayıp küçük kızı hissetmeye çalıştı.

Hala orada uyuyordu.

Aman diyeyim…

‘’ Evet gençler, burası kimsesizler mezarlığı ve burada artık onların hikayesini anlatmıyoruz, hikayesini sonlandırıyoruz. Cehennemi bile mumla aratacak hiçliğe uğurluyoruz onları kimse hatırlamasın, hatırlatmasın diye. Hep burada değilim artık zaten gençler. Buraya masum, mazlum kimse gelmesin diye nöbetteyim. Ya insanların bedenine girip canilik yapmalarına engelim, yok yetişemediysem veya yazgıda bu yoksa, en azından pislik ruhlarını yok etmek üzere buradayım. ’’

Başını öne eğdi. Herkes bir şekilde gitmişti, küçük kız bile huzurla uyuyordu.

Bir tek o hariç, ne yapsa ne etse huzura eremiyordu. Tüm bu hengame bittikten sonra da denemişti tekrar kendi mezarının üstüne yatıp ama yine toprak kabul etmemişti.

Belli ki hala yapılacak işleri vardı. Yaptığı işler de kimsesizler mezarlığına gelen canileri yok etmek, gelen giden yokken de etiyle kemiğinin arasında yaşayan canilerin ruhunu bedenden ayırmak ve yine yok etmek.

Ama yok etmek.

Çünkü var olan her şey, var oldukça çürümeye, yitip gitmeye ve çirkinleşmeye mahkum. Ya varoluşları bile daha varoluştan bozuk olanlar? Onların da bir an önce yok olmaları gerekiyor, başka da bir şey değil.

Bir katil, sapık, bir tecavüzcü intihar ettiğinde, bir kazaya uğrayıp öldüğünde bilin ki Kimsesizler Mezarlığının metruk hayaleti iş başında.

Ortalıkta hayaletler gezmeye başlarsa tekrar, olağanüstü şeyler yaşanırsa, kötüler galip gelmeye ve yaptıkları yanına kâr kalmaya başlar ise tekrar, bilin ki hayalet bir şekilde huzura varmış, görevi bitmiş demektir.

Bu bir elveda, hayaletin hikayelerini artık dinleyemeyeceğiz. Ama bizim dinleyemiyor, haberdar olamıyor olmamız onun savaşını vermediği anlamına gelmez. Cani, sapık, tecavüzcü, katil, zalim ve iğrenç bir insan iseniz ya da olmayı da düşünüyor iseniz, ya vazgeçin ya da arkanızı devamlı kollayın derim. Hem yaşarken, hem de nalları diktikten sonra…

Yoksa sonunuz kimsesizler mezarlığı olur, hiçlik olur. Cehenneme hasret kalırsınız…

ELVEDA

Not: İlk bölümden 3. sezonun ve serinin bu son bölümündeki elvedaya kadar anlattığımız kimsesizler mezarlığının absürt hikayesine kulak veren herkese hayaletin selamı var, üstümde kalmasın ben diyeyim de.