Altı Medeniyetin Dünyası - Bölüm 466

Düşmanın destek kuvvetleri belirince, daha önce geride duranlar öne çıktı ve Nafız’ın yanındaki yerlerini aldılar. Sayısal olarak üstünlerdi, Efendi’nin ağır yaralı olması da ellerini güçlendiriyordu.

“Sekizinci Havari, gidelim!”

Kollarının yarısı olmayan orta yaşlı adam, yanına gelen havarisine seslendi, Efendi’nin burada durmak gibi bir niyeti yoktu.

“Hiçbir yere gitmiyorsunuz! Kan Kubbe!”

Nafız, kan bürümüş gözlerini iyice açarak bağırdı, bir nefes sonra Efendi ve yandaşlarının etrafı kan rengi bir kubbeyle sarılıydı. Efendi’den emri alan havari kafasını çevirip Nafız’a baktı, koyu siyah bandajlarla sarılı bedeninde sadece gözleri açıktaydı.

“Emredersiniz efendim!”

Derinden çıkan sesiyle beraber kubbenin içini siyah bir duman doldurmaya başladı, görüş alanı neredeyse sıfıra indi.

“Gittiler!”

Nafız’ın iki yumruğu sıkılıydı ve dişleri birbirlerine vuruyordu, tek kelime ağzından zorlukla çıktı. Efendi ve Havarileri onun Kan Kubbe tekniğini aşabilmişti ve bu onun hiç hoşuna gitmiyordu.

“Ork savaşçısı, kendini suçlama!”

Önlerindeki olası savaşa odaklananlar, yaşlılık kokan bir kadın sesiyle beraber arkalarını dönerek Birinci Şeyh’i gördüler. Saldırısının ardından yaşlanmaya başlayan adam, nerdeyse mumyalanmış cesede dönmüştü ama karısı hâlâ konuşabiliyordu.

Kaçan düşmanın yasını tutmayı bırakıp ikilinin yanında soluğu aldılar, yaşlı kadının hali de çok iyi görünmüyordu.

“Dur, konuşma! Sizi iyileştireceğim!”

“Zahmet etme ork savaşçısı, bu mümkün değil!”

“Hayır, tarikatınıza ait ilaçlar mutlaka işe yaramalı!”

Yaşlı kadın, iksir şişesini uzatan Nafız’ın elini iki elinin arasına alarak durdurdu, gözlerinde torununu seven bir yaşlının sevgi dolu bakışları vardı.

“İkimizin de sonu geldi ve bundan pişmanlık duymuyoruz. Kocam, Kutsal Kan Tarikatı’nın Birinci Şeyhi, Efendi denen pislik tarafından ağır yaralandığından beri ölüme direniyor. İntikamını almak için Öteki Dünya’da pamuk ipliğiyle hayata tutunuyordu ta ki siz gelene kadar.

Ona ve bana umut ışığı oldunuz artık Efendi’yi bir süre durdursak yeterdi. Yıllarca biriktirdiğimiz yaşam gücümüzü tek bir saldırıya koyarak, ona hak ettiği yanıtı verebilirdik.

Jashua, buraya gel! Şeyh’in, mirasını tamamen almanı istiyor. Kanı kurumadan, içindeki kudret yok olmadan, senin damarlarında akmaya devam etmesini sağla.”

Yaşlı kadının rengi her nefes alışında biraz daha soluyordu, ölümün ayak seslerini işitirken konuşmaya devam etti.

“Efendi bir süre karşınıza çıkamayacak ama Havarilere dikkat edin. Her biri, bu dünyaya ait olmayan yeteneklere sahipler ve sahiplerinin amacı için kendi canlarından vazgeçecek kadar fanatikler.

Onunla düşman olmak kaderinizde vardı ve bu savaşın sonunda mutlaka bir taraf yok olacak. Eğer işler istediğiniz gibi gitmezse Öteki Dünya’ya kaçın, yolu sizin için açık tutacak biri her daim bulunacaktır.”

Kadının bakışları, yüz sene önce bu bahçede Güç Hayvanı’nı ikiye bölen Şeyhe çevrildi, ölüm kokan adam belli ki Öteki Dünya’nın bekçisiydi.

“Abarran Cehennem Sarayı’nı inşa ederken kimsenin bilmediği ve sadece sırrına bizim nail olduğumuz bir alan tasarladı. Formasyonu aktif edin! Cehennem Diyarı’nı, Ork-Druid ittifakının topraklarını çevreleyen kalkanla birleştirin. Efendi’nin köpekleri topraklarımıza girmesin, acı çeken halkımız yeniden güzel günler yaşamaya başlasın.

Düşman tarikatların halkına kıymayın. Onlar, sadece Efendi’nin oyunundaki piyonlardı. Birleşin, tek bir düşman var; o da Efendi!”

Lareina’nın kollarında konuşan ihtiyar kadın, yine aynı kollarda son nefesini verdi. Gözleri, şah damarından akan kanları Jashua’nın ağzına dökülen kocasının üzerindeydi. İki sevgili elleri birbirlerini sararken ölüme yürüdüler, Cehennem Diyarı üzerinde bir devir sona eriyordu.

Yüzyılları kaplayan büyük komplo ve sonu gelmeyecekmiş gibi süren savaş bitiyordu. Düşman olsalar da ölenlerin hepsi aynı toprağı paylaşan kişilerdi, Jashua yanına aldığı güçlerle beraber Şeyh’lerini kaybeden dört tarikatı ziyaret etti.

Olanları tek bir kelimesini değiştirmeden anlattı, bedenleri tek parça kalanları teslim almalarına izin verdi. Acı, bütün Cehennem Diyarı’nın acısıydı, Kırk Günlük Sessizlik ilan edildi.

Kırk gün boyunca tek bir sese izin vardı, o da gözyaşlarına aitti. Kıta; hüzün, yas ve sevdiğini kaybetmenin yol açtığı boşluğa teslim oldu.

Yas bittiğinde değişim başladı; vasiyet ve Birinci Şeyh’in iradesiyle Cehennem Kralı olan Jashua, Kutsal Kan hariç bütün tarikatları dağıttı. Kutsal Kan kendi topraklarında kalacaktı ve diğer güçler tek bir çatı altında toplanacaktı.

Kutsal Cehennem Tarikatı, merkezi Cehennem Sarayı olan yeni bir tarikat kuruldu. Toprak, Kemik, Göz, Buz veya Ateş ayrımı olmaksızın, herkes burada eğitilecekti. Yenilikler sadece bununla da sınırlı değildi, tarikat herkese açıktı. Katılmak isteyen Ork da olsa, Druid’ de olsa fark etmiyordu, Kutsal Cehennem Tarikatı yeterli gücü olanları kabul etmekten çekinmiyordu.

Cehennem Sarayı içindeki gizli formasyonla beraber kıta, Ork Stepleri ve Vahşi Bataklığı çevreleyen koruma kalkanı ile birleşecekti. Jashua, Han ve Ainle’nin bir araya gelerek imzaladıkları bildiride, üç kıtanın müttefik oldukları bütün dünyaya ilan edildi. Artık Altı Medeniyetin Dünyası’nın güney batısı tek ve güçlü bir birlikti, kalan üç medeniyete meydan okuma yetenekleri vardı.

Günler geçtikçe yaralar sarıldı, geçmişin kinlerinin silinmesi için adımlar atıldı ve böylece koskoca bir sene bitmiş oldu. Her şey bitmiş miydi, tabii ki hayır ama bazılarının ayrılma vakti gelip çatmıştı.

“Efendim, önce Öteki Diyar’a mı gideceksiniz?”

Cehennem Sarayı’nın yeniden inşa edilmiş dev kraliyet kulesinin en üst katındaki salonda, Jashua tahtına yürürken konuştu.

“Evet, Cehennem Diyarı’nın son zindanına girmek istiyorum!”

“Şef Alyon, siz de ayrılıyor musunuz?”

Jashua tahtına oturduğunda, hemen sağ tarafında güzeller güzeli bir kadın göze çarptı. Omuzlarına düşen saçlarını parlak kırmızı taşlarla bezenmiş bir taçla süsleyen Lareina, yolculuk hazırlığı yapan Alyon’a seslendi.

“O nereye, ben oraya. Bir sonraki durağımıza geçmeden önce, benim de Cehennem Diyarı üzerindeki zindanları tamamlamam gerekiyor!”

Bir senelik zaman zarfında, Alyon Cehennem Diyarı üzerindeki zindanları deneyimleme şansına erişti ve şimdi sıra son zindandaydı.

“Efendim Nafız ve doğduğum toprakların Lordu Alyon; Cehennem Diyarı her zaman sizin yurdunuz olacaktır. Ölümü ve yaşamı beraber kucaklayacak, düşmanlarımızın üzerine beraber yürüyeceğiz!”

Cehennem Kralı Jashua, ikiliye olan sonsuz desteğini bu sözlerle ifade etti. Vahşi Bataklık kıtasının ardından, Cehennem Diyarı’ da orkların yanındaydı.

“Yüce gönüllüğünüz gözlerimizi yaşarttı Kral Hazretleri. Bir sonraki durağımız Paralı Askerler’ in toprakları ve büyük bir mücadele bizi bekliyor.

Biz yolumuzu kanla açarken, siz de gelişmeyi sürdürün. Bir sonraki görüşmemize kadar sakın ölmeyin!”

Nafız, karanlık mağaranın içinden çıkarak Cehennem Kralı olmasına yardım ettiği Jashua’yı yarı alaycı, yarı sert sözlerle uyardıktan sonra ölüm kokan ihtiyara döndü.

“Öteki Diyar’a giden kapıyı açar mısın?”

Söyleneni ikiletmeyen ihtiyar, sağ elini sallayarak havayı yardı ve kan kırmızı bir geçit açtı. Nafız, Alyon ve arkalarındaki birkaç kişi içeri girince, geçit kapandı.

***********************************************************************************************

Bir gece ansızın gelir, krallığınızı imparatorluğuma katarım.

Fatih Sultan Mehmet Han

Yazar Notu: Altı Medeniyetin Dünyası’nın Üçüncü Cildi Olan Cehennem Diyarı Sona Erdi. Yeni Cilt Başlaya Kadar Bir Süre Ara Veriyoruz, Kendinize İyi Bakın.

Youtube Kanalımızda Novel İncelemeleri Yapıyoruz, Bir Göz Atın Derim.

Sanseiu